இப்போது நினைத்தாலும் பயமாக இருக்கிறது! சென்னை திரும்பியோர் கண்ணீருடன் உருக்கம்

சிறிது நேரத்திலேயே பாதி மயக்க நிலைக்கு சென்று விட்டேன். பின், சுதாரித்து மேலே ஏறிவந்து பார்த்தேன். ரயில் பெட்டிகள் நொறுங்கி கிடந்தன. என்னால் முடிந்த அளவுக்கு சிலரை காப்பாற்றினேன். அதிர்ச்சியில் இருந்து என்னால், இன்னும் மீளமுடியவில்லை.

குழந்தைகளின் அழுகுரல்களும், மரண ஓலங்களும், இன்னும் என் காதில் கேட்டுக் கொண்டிருக்கின்றன. உடல் அளவில் நான் தேறியிருந்தாலும், மனதளவில் என்னால் தேறி வர முடியவில்லை.

கனகராஜ், சேலம்: நான் எல்லை பாதுகாப்பு படையில் பணியாற்றி வருகிறேன். விரைவு ரயில், 120 கி.மீ., வேகத்தில் வந்து கொண்டிருந்தது. திடீரென பலத்த சத்தம் கேட்டது. ரயில் பெட்டிகள் திடீரென சாய்ந்தன. எங்கள் உயிர் போனாலும் பரவாயில்லை என நினைத்து, அருகில் இருந்த குழந்தைகளை முதலில் காப்பாற்றினோம். அப்படி, 70 பேரை காப்பாற்றினோம்.

உமாதேவி, கேரளா: ரயில் விபத்தை, இப்போது நினைத்தாலும் பயமாக இருக்கிறது. அதிக சத்தம் கேட்டதும், நாங்கள் துாக்கி வீசப்பட்டோம். எங்களுக்கு முன் இருந்த மூன்று பெட்டிகளும் தடம் புரண்டன.

விக்னேஷ்: நான் பயணம் செய்த, 'பி 2' பெட்டி, விபத்தில் சிக்கவில்லை. ஆனால், எங்களுக்கு முன் இருந்த பெட்டிகள் சேதமடைந்திருந்தன. என் கண் முன், 10 பேர் உயிரிழந்தனர். ஏராளமானோர், கை, கால் முறிந்து, இடிபாடுகளில் சிக்கிஅவதிப்பட்டனர்.

இரவு நேரமாக இருந்ததாலும், மீட்பு பணிகள் வேகமாக நடந்ததாலும், எங்களுக்கு உதவி கிடைத்தது. ரயில் இன்ஜின் முன் இருந்த பெட்டியில், பயணியர் ஏராளமானோர் இறந்து கிடந்ததை பார்த்து அதிர்ச்சியடைந்தேன்.

இவ்வாறு அவர்கள் கூறினர்.